قفس روایتی تلخ از دنیای سیاهی و تاریکی است. دنیایی محدود شده با میلههای قفسی آهنی. قفسنشینان هیچ اطلاعی از دنیای بیرون ندارند. اما همین اطلاع محدود نسبت به زندگی خودشان نیز مدام دچار اضطراب شان میکند. تنها وسیله ارتباطه مردمان این شهر با دنیای خارج از قفسشان، دستی است مرموز که میآید و قربانی میگیرد و بیسروصدا میرود. اما سوال مهم این است که این دست کیست؟ چیست؟ از کجا میآید؟ افراد برگزیده را به کجا میبرد؟ آیا همان مرگ است؟ یا سرنوشتی خودساخته توسط افراد داخل قفس است؟
صادق چوبک، خالق کتابهای ماندگاری چون «انتری که لوطیاش مرده بود» و «تنگسیر»، از بنیانگذاران داستاننویسی مدرن ایران به شمار میرود. تبحر چوبک در روایتگری و تواناییاش در به تصویر کشیدن وجوه سیاه زندگی سبب شده تا از وی به عنوان یکی از منحصربهفردترین چهرهها در ادبیات معاصر ایران یاد شود.
منتقدان و مورخان ادبیات فارسی بر آناند که صادق چوبک از معدود داستاننویسان ناتورالیست در ادبیات مدرن ایران است. این ادعا با نظر به جهانبینی تاریک چوبک، روایتگری واقعگرایانهی او، و همچنین، اعتقاد خللناپذیرش به تأثیر محیط بر شکلگیری منش و اندیشهی آدمی، کموبیش پذیرفتنی مینماید. با این حال، نباید از نظر دور داشت که ناتورالیسم چوبک متفاوت است با ناتورالیسمی که برای مثال امیل زولا و گی دو موپاسان نمایندگیاش میکنند. در داستانهای صادق چوبک عناصر بومی نیرومندی وجود دارد که کار او را از همفکران و همسبکان غربیاش متمایز میسازد. به واقع، چوبک همان اندازه که از گوستاو فلوبر، موپاسان، زولا، و به طور کلی، از ادبیات مغربزمین تأثیر پذیرفته، از سنت غنی نثرنویسی فارسی، و مهمتر از آن، از مضامین پربسامد در فرهنگ ایرانی نیز اثر گرفته است. توجه به این نکته بسیار مهم است؛ زیرا در غیر این صورت، بیم آن میرود که متوجه اصالت کار چوبک نشویم و در فهم میراث ادبی او، به راه خطا برویم.
سایت میهن دانلود تابع قوانین در زمینه حقوق مولفین و ناشرین است، چنانچه نسبت به محتوای این صفحه صاحب حق نشر هستید و درخواست حذف آن را دارید، خواهشمند است به ما اطلاع دهید.