نام : ناخداهای شجاع
نویسنده:رودیارد کیپلینگ
حجم:5.7 مگابایت
صفحات:244
فرمت:pdf
زبان: فارسی
توضیحات: نویسنده کتاب ناخداهای شجاع جوزف رادیرد کیپلینگ سی ام دسامبر ۱۸۶۵ در بمبئی در هندوستان چشم به جهان گشود. پدرش فرزند یک کشیش بود و پیش از تولد فرزندش به تدریس رشته «حجاری در معماری» در دانشگاه بمبئی گمارده شده بود. کیپلینگ ۵ ساله بود که خواندن می‌دانست. در ۱۸۷۱ به انگلستان برده شد تا آغاز به تحصیل کند. در آنجا به کاپیتانی پیر و بازنشسته و بدخلق و متعصب داده شد تا روی کشتی او به تحصیل ابتدایی بپردازد. کاپیتان و همسرش مدت شش سال تمام چنان با کیپلینگ بدرفتاری کردند که او همیشه آرزو داشت از پیش آنها بگریزد. در این دوره او اغلب از بیماری رنج می‌کشید. در داستان «بع بع گوسفندان سیاه» که براساس همین رنج‌ها شکل گرفته می‌گوید: «وقتی لب‌های جوانی مزه تلخ آب‌های تنفر و ظن و بدگمانی را عمیقاً چشیده‌اند، تمام عشق جهان هم نمی‌تواند این تلخ مزگی را کاملاً از بین ببرد.»
پس از این دوران پرعذاب، نوبت به دوره خوش زندگی در کنار پدر و مادرش رسید و پس از آن در کالج نیروهای متحد انگلستان یعنی وستوارد هو در دون شر ثبت نام کرد. اینجا برای کیپلینگ خوش نیامد و همین باعث شد تا تحصیل را برای همیشه رها سازد.
از سال ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۹ به روزنامه‌نگاری در لاهور پرداخت. همین‌جا بود که سرودن شعر را آغاز کرد و تصنیف‌های اداری را منتشر کرد و کم‌کم به داستان‌نویسی گرایش پیدا کرد و در ۱۸۸۶ هفت جلد کتاب منتشر کرد. در ۱۸۸۹ هم به مسافرتی به دور دنیا رفت و تجربیاتش را در کتاب از دریا به دریا نوشت. ناشران نیویورکی و لندنی تمایلی به چاپ آثار او نشان نمی‌دادند. تا سرانجام ویلیام ارنست هنلی به شیوه نو و زنده کیپلینگ در سرودن شعر پی برد و از طریق همین فرد در انگلستان معرفی شد.
سرانجام با دختر یک نویسنده آمریکایی ازدواج کرد و ماه عسل را در ژاپن گذراند. به علت برخی مشکلات خانوادگی ساکن انگلیس شد.
کتاب جنگل و کتاب دوم جنگل شهرت بسزایی برای او آورد و جوایز بسیاری به او تعلق گرفت. در اقامت کوتاهی در آمریکا دختر شش ساله‌اش را از دست داد و همین باعث انزواء و گوشه نشینی او گردید. در یکی از مناطق ییلاقی انگلستان اقامت گزید و در آنجا بود که بهترین آثارش را نوشت. علی‌رغم تمامی شهرتی که داشت زندگی در کنار خانواده را ترجیح می‌داد. با شعله‌ور شدن جنگ جهانی اول این محفل به شکل غم‌انگیزی از هم پاشید. تنها پسرش در ۱۱ سالگی در حین نبرد دوم لو به قتل رسید. پس از این ماجرا «تلخی» عنصر بارز آثارش شد. در ابیاتی که پس از این زمان سروده است فاجعه‌ای عظیم را پیش بینی می‌کند. در داستان‌های مجموعه موجودات (۱۹۱۷) وام‌ها و اعتبارها (۱۹۲۶)، مرزها و تازه‌ها (۱۹۳۲) آرزوهای درهم شکسته و نومیدی را به تصویر می‌کشد. حتی در خودزندگی نامه اش با عنوان چیزی از خودم «سکوت عمیقی» اختیار کرده است و آن را به صورتی نوشته که انسان را به فکر فرومی برد. نوشته‌های کیپلینگ تأثیری بسزا برهم میهنانش داشت، به ویژه آن که در اشعار حماسی اش از وطن دوستی، محبت، مهرورزی و عطوفت به دیگران به زبانی ساده و بس روان ستایش می‌کرد. داستان‌های کوتاهش بسیار نغز و دلکش است. در ضمن در آثارش بارها از خاطراتش در هندوستان که با مردم و فرهنگش آشنایی عمیق داشته استفاده کرده است. آرای منتقدان دربارهٔ آثارش متفاوت است. اما نمی‌توان بیان صادقانه، گاه طنزآمیز و گاه حماسی وی را زیر سؤال برد. از میان رمان‌های او می‌توان به کیم اشاره کرد که بافتی بسیار منسجم و با رمان‌های دیگرش تفاوت‌های اساسی دارد. او جمعاً سه کتاب منظوم نوشت که از آن میان، کتاب هفت دریا به بسیاری از زبان‌ها ترجمه شده است. داستان‌های کوتاه او مشتمل بر پنج کتاب است. از دیگر آثار او می‌توان به کتاب جنگل و کتاب دوم جنگل اشاره کرد که بسیار مشهورند (کتاب جنگل به شکل نمایش کارتونی تهیه شده است). به اینها باید خودزندگی نامه اش و کتاب تاریخی را که دربارهٔ سربازان لندنی نوشته است اضافه کرد که بالغ بر ۳۵ جلد می‌شود.
وی سرانجام در ۴۳ سالگی و در سال ۱۹۰۷ برنده جایزه نوبل ادبیات شد. (در میان برندگان جایزه نوبل ادبی تا سال ۱۹۹۳ او جوان‌ترین بود. آکادمی سوئد علت انتخاب وی را «قدرت مشاهده و تخیل پیشرو و اثر به اوج رسیده مفاهیم و هنر توصیف که وجه بارز آفرینش‌های این نویسنده برجسته است»، ذکر کرد. همان سال دانشگاه‌های دورهام و آکسفورد و سال بعد دانشگاه کمبریج به وی درجات افتخاری اهدا کردند. جوزف رادیرد کیپلینگ سرانجام در هجدهم ژانویه ۱۹۳۶ جان سپرد و پس از انجام تشییع جنازه‌ای ملی در کلیسای وست مینستر به خاک سپرده شد.