نام: سمفونی کلیسایی
نویسنده و مترجم : آندره ژید – عبدالحسین شریفیان
تعداد صفحات: ۱۱۱ صفحه
توضیحات : این داستان به صورت برگزیدههایی از دفتر خاطرات یک کشیش پروتستان روایت میشود .او دختری نابینا و ظاهرا کر و لال از خانوادهای بینوا را سرپرستی میکند .این دختر که در خانواده کشیش با توجه و دقت بردبارانه تحت مراقبت قرار گرفته سخن گفتن میآموزد ;اما در همین هنگام دگرگونی خاصی در روابطشان پدید میآید .توجه و علاقه کشیش به آن دختر به حدی ژرف میشود که واقعا از صورت علاقه و احساسات پدری فراتر میرود .سرانجام دختر با عمل جراحی بیناییاش را باز مییابد .
برای “دانلود رمان سمفونی کلیسایی” از میهن دانلود ادامه مطلب را مشاهده نمایید
ژید، آندره Gide, Andre نویسنده فرانسوی (۱۸۶۹-۱۹۵۱) ژید در پاریس زاده شد، پدرش از خانوادههای پروتستان جنوب فرانسه و مادرش از خانوادههای کاتولیک اهل نورماندی بود. ژید کودکی را در محیطی خشک و غمانگیز که تعصب و اختلافات مذهبی بر آن حکمفرما بود، گذراند. پس از مرگ پدر تحت سرپرستی مادر مقتدر خود پرورش یافت، تحصیلات نامرتبی انجام داد، شاگردی آرام و خاموش بود، چنانکه از طرف معلمان خود به کودنی منسوب میگشت. در واقع ژید جوانی درونگرا بود. بیست سالگی ژید مصادف با دوره سمبولیسم در ادبیات بود و او که به مطالعات وسیعی در قلمرو ادب دست زده بود، در مجلههای کوچک مدرسه مقالههایی کوچک مینوشت. در این زمان با “پیرلوئی”، “پل والری” و “مالارمه” آشنا شد و کار ادبی را از ۱۸۹۱ آغاز کرد. آثار ژید را به سه دوره میتوان تقسیم کرد. دوره اول آثار جوانی است که تحت تأثیر مکتب سمبولیسم قرار داشت و اولین آن “دفترهای آندره والتر” Les Cahiers d’Andre Walter که بدون ذکر نام نویسنده در ۱۸۹۱ انتشار یافت، سرگذشت جوانی است که به سبب غنای معنوی و عجز از تسلط بر خویش، زیر بار هیجانها و اضطرابها خرد شده است. مجموعه شامل نثری شاعرانه و تحلیلی دقیق از «خویشتن خویش» است. این اثر عشق معنوی ژید را به دخترعمویش نشان میدهد که با او ازدواج کرد و به سبب ناتوانی جنسیش ازدواجی ناکام به شمار آمد. ژید این اثر و اثر دیگر خود به نام “اشعار آندره والتر” Poesies d’Andre Walter را با سرمایه شخصی به چاپ رساند. اشعار آندره والتر نیز بیانی در شیوه سمبولیسم داشت. اثر دیگر ژید در مکتب سمبولیسم، “رساله نارسیس” Le Traite du Narcisse به نام نویسنده در ۱۸۹۱ منتشر شد و به پل والری که ژید با او بحثی طولانی داشته، تقدیم گردیده است. رساله نارسیس اندیشههای ژید را درباره هنر و عالم واقعی که به وسیله مکتب سمبولیسم، خاصه مالارمه عرضه شده بود، بیان میکند. ژید در این اثر استعاری چون نارسیس که عاشق چهره خود گشت و برای دست یافتن به آن در آب چشمه فرو رفت، به عالم مطلق اندیشه مینگرد و میکوشد که به کنه ذات خویش دست یابد. اما امواج مانع میشود که او خود را از محو شدن نجات بخشد، پس با نگرانی پیوسته در جستجوی حقیقت ذات خویش به سر میبرد و همین نکته موضوع اصلی همه آثار ژید میگردد. مدتی بعد او برای گریز از محیط خشک مذهبی خانواده، به بهانه ضعف مزاج به الجزایر سفر میکند. در این سفر بیمار میشود و پس از بهبود، در دوره نقاهت به شور و هیجانی طبیعی دست مییابد و آثاری تحت تأثیر سمبولیسم منتشر میکند، از آن جمله است “تجربه عاشقانه” La Tentative amoureuse (1893) شامل داستان عشق بسیار طبیعی و کامل زن و مرد جوانی که بیهیچگونه حادثه موجب خشنودی طرفین است، اما به تدریج شعله هوس خاکستر میشود. ژید در این داستان بسیار ساده که بر زمینه وصف طبیعت و چشماندازهای زیبا قرار گرفته و با شیوهای بسیار لطیف و دقیق نوشته شده، عشق و هوس را خالی از هرنوع هدف میداند که فینفسه قابل دوام نیست. در همین سال ژید کتاب “سفر اورین” Le Voyage d’Urien را منتشر کرد که نقل سفری خیالی و افسانهای است و هرقطعه از مناظر واقعی و عینی و حوادث و ماجراهای آن تمثیلی از یکی از نماهای زندگی معنوی و اخلاقی است. آثار دوره دوم ژید شامل کتابهایی است که میان سالهای ۱۸۹۶ و ۱۹۱۴ نوشته شده است، در این دوره تغییر و تحولی آشکار در روحیه ژید پدید آمد، ژید کم کم یک پیروی واقعی مکتب انحرافات جنسی (حتی همجنسگرایی) میشد، از این احساس ابتدا مشوش گشت، اما بزودی خود را از تشویش رهانید و معتقد شد که هماهنگی روح و جسم وقتی امکانپذیر است که هردو از لذت واقعی برخوردار شوند و آزادانه در جستجوی ارضای خود برآیند! پس رنگ تیره سمبولیسم در آثار ژید جای خود را به شیفتگی و علاقه سوزان به زندگی داد! آثار این دوره که تحول ژید را نشان میدهد، عبارت است از “مردابها” Paludes (1895)، انتقادی سخت از محیط اجتماعی پاریس و فهرستی طنزآمیز از گذشته منحط آن. قهرمان اصلی کتاب که نشانههایی از شخصیت ژید در بردارد، نویسنده رنجوری است که در خانهای دور افتاده انزوا اختیار کرده و در کنار استخر خانه به رؤیاهایی بیمارانه تسلیم میشود و در یادداشتهای روزانه از خود سخن میگوید و به تدریج از زندگی یکنواخت و کسالتبار ملول میگردد. شیوه نگارش ژید در این اثر از قدرت نویسندگی او در آینده خبر میدهد. کتاب دیگری که نشانه بارز تحول روحی و اخلاقی ژید، پس از بهبود و تقویت نیروی جسمانی است “مائدههای زمینی” Les Nourritures terrestres (1897) نام دارد که بیشک معروفترین اثر ژید به شمار میآید. بنابر گفته خود نویسنده در دیباچه نسخهی چاپ۱۹۲۷ این کتاب، این اثر سالها با بیاعتنایی مردم روبرو گشت، اما پس از آن تأثیر خارقالعاده و مداومی بر جوانان روشنفکر باقی گذارد. مائدههای زمینی اثری ارشادی است و قهرمان اصلی آن خود ژید است، اگرچه به ظاهر قالبی شاعرانه و موزون دارد و به متون شرقی نزدیک است. از آثار دیگر ژید در این دوره نیز میتوان پی برد که او شخصیت خود را در این اثر خیالانگیز جای داده و همین امر به کتاب ارزش فراوان بخشیده است. مائدههای زمینی به طور غیرمستقیم اعتراضی است به همه موازین اخلاقی و اجتماعی و مذهبی. ژید به قهرمان کتاب اندرز میدهد که دم را غنیمت شمارد و از زیباییهای هرلحظه بهره برگیرد و از عوامل مهم و پیچیدهای که از شکفتگی و بروز شخصیت او جلوگیری میکند، خود را رها سازد. در واقع کامرانی در این کتاب جهشی است در جستجوی تعادل روحی و ذات خویش! اما ژید در کتاب “شاؤل” Saul (1903) این نکته را آشکار میسازد که در هرحال برای آدمی اسارتهایی وجود دارد و اگرچه به ظاهر آزاد باشد، در باطن اسیر تمایلات خویش است و در “پرومته سست زنجیر” Le Promethe mal enchaine (1899)، در قالب داستان اساطیری، وجدان آدمی و ندامتهای او را بیش از قیود اجتماعی سد راه آزادی میداند. قهرمان کتاب “مخالف اخلاق” L’Immoraliste (1902) جوانی است(ظاهرا خود ژید) که در محیط بسیار خشک مذهبی پرورش یافته و زندانی قیود اخلاقی خانواده خویش گشته است و بر اثر ابتلای به بیماری به افریقا سفر میکند و پس از بازیافتن سلامت شوق زندگی در او پدیدار میگردد و هیچ امکانی را برای رهایی از قیود اجتماعی و اخلاقی از دست نمیدهد، به انحراف جنسی مبتلا میشود و هر آن بر لاقیدی خویش میافزاید. کتاب “آمینتا” Amintas (1906) بیان احساس نویسنده از سفر الجزایر است. نمایشنامه “بازگشت فرزند ولگرد”Le Retour de L’enfant prodigue نیز گریز از قیود اخلاقی و اجتماعی را نشان میدهد. از وقایع مهم سال ۱۹۰۹ انتشار، اثر او به نام “در تنگ” La Porte etroite بود. این اثر امتناع دختری را در تسلیم به عشق و عواطف نشان میدهد که ناشی از معتقدات خشک مذهبی و تمایل او به پارسایی است و ژید در آن افراط غیرطبیعی بشر را در رعایت موازین مذهبی و اخلاقی محکوم میکند. در تنگ نیز مانند بیشتر آثار ژید جنبه سرگذشت شخصی دارد و موضوع افسانهای آن در محیط نوجوانی خود او میگذرد. شیوه نگارش این اثر از نظر پاکیزگی و فصاحت بینظیر است و در شمار بهترین و کاملترین آثار ژید قرار دارد. “دخمه های واتیکان” Les Caves du Vatican (1914) شامل حوادثی است که قهرمان آن با همه قیود اخلاقی قطع رابطه کرده و در وضع خطرناکی بسر میبرد و بیجهت مرتکب قتل میشود. این داستان با لحن مسخرهآمیز ناتوانی بشر را در اطاعت از قوانین نشان میدهد. کتاب دخمه های واتیکان موجب قطع رابطه ژید با دوستان کاتولیکش گشت. ژید با آنکه نزدیک به سی سال بود که آثار خود را منتشر میکرد و با وجود همکاری با مجلههای گوناگون و بینانگذاری “نوول رووفرانسز” اما هنوز از نظر عامه مردم ناشناخته مانده بود و شهرت خود را در دوره سوم نویسندگی و پس از جنگ جهانی اول به دست آورد. دوره سوم در آثار ژید از ۱۹۱۸ آغاز شد. در این دوره یکی از معروفترین شخصیتهای ادبی گشت، آثارش خواننده فراوان یافت و مورد بحث قرار. شاهکار این دوره، “آهنگ روستایی” La Symphonie pastorale (1919) است، داستان عشقی آمیخته با تیرهروزی و رمانی واقعی که کمال هنر نویسندگی را در بردارد. این اثر با موفقیت فراوان روبرو گشت، اما از نظر نویسندگان سمبولیست محکوم شد، زیرا در آن نشانههایی از سبک رماننویسی داستایفسکی مشاهده کردند. ژید از آثار داستایفسکی آموخته بود که رمان علاوه بر ساختمان و ترکیب و داستانپردازی استادانه، میتواند صور ذهنی و مطالب گوناگون و پرتحرکی از زندگی درونی و احساسی و معنوی را منعکس سازد. کوشش ژید در خلق رمان با فنون بدیع که قهرمانان آن حتی بر خود نویسنده تسلط مییابند، منجر به انتشار “سکهسازان” Les Faux-Monnayeures در ۱۹۲۵ گشت. ژید در این اثر از اعمال و رفتار گروهی از جوانان دانشجو پرده برمیدارد و نقطهنظرهای گوناگونی را از جامعه پس از جنگ در آن وارد میکند. “اگر دانه نمیرد” Le le Grain ne Meurt خاطرات ژید را از دوران کودکی تا ۱۸۹۶ منعکس میکند، ژید در این اثر محیط خانوادگی را وصف میکند، خاصه بر اختلافاتی که اصولاً میان پدر و مادرش وجود داشت، تکیه میکند و نشان میدهد که چگونه اقامتهای طولانی در دو شهر مختلف و میان خویشاوندان بیشمار دور و نزدیک پدر و مادری بر او تأثیر مضاعف بر جای گذارده و بعدها موجب پیدایش تناقضهای فکری و هنریش گشته است. نمایشنامه “اودیپ” Oedipe در سه پرده در ۱۹۳۲ بر صحنه آمد که مبارزه میان آزادی فردی و تسلیم در برابر قدرتهای مذهبی را نشان میدهد. در این دوره توجه به دیگران و بیرون آمدن از مسائل شخصی و یافتن احساس اجتماعی که در دوران جنگ ظهور کرده بود، بر ژید نیز غلبه یافت. در ۱۹۲۶ به افریقا سفر کرد و دو اثر به نامهای “سفر به کنگو” Le Voyage au Congo و “بازگشت از چاد” Le Retour de Tchad را به همراه آورد که در واقع ادعانامهای بر ضد استعمارگری فرانسه در افریقا بود. در این دو اثر فکر اصلاحطلبانه فردی به اصلاحطلبی اجتماعی منتهی میگردد که بیدارکننده فکر آزادی در بشر است. ژید از ۱۹۳۰ طرفداری خود را از حکومت، بدون رعایت مذهب، طبقه اجتماعی و خانواده، در خلال “اوراق یادداشتها” Pages de journal اعلام و از کمونیسم حمایت میکند، اما سفر به مسکو حرارت او را فرو مینشاند. پس سرخوردگی خود را در کتاب “بازگشت از شوروی” Retour de L’U.R.S.S. و تجدید نظر در کتاب “بازگشت من از شوروی” Retouches a Mon Retour de L’U.R.S.S. در ۱۹۳۷ بیان میکند. ژید در ۱۹۴۲ به تونس رفت و پس از بازگشت به پاریس کتاب “تزه” Thesee را انتشار داد که نوعی وصیتنامه ادبی یا لااقل نتیجه قاطع همه اندیشههای اخلاقی اوست. ژید استاد نثر فصیح است و از این جهت نیز از نفوذی عظیم برخوردار بوده و به قول اندره مالرو، نویسنده مهم نسلی گشته که میان ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۵ زندگی معنوی و احساسی خاص داشتهاند. مکاتبات او با کلودل در ۱۹۴۹ انتشار یافت. آندره ژید در ۱۹۴۷ به دریافت جایزه ادبی نوبل نایل آمد
دانلود با لینک مستقیم | با حجم 2مگابایت